Thisted Jegindø

22/6

Uiteindelijk blijven we 3 dagen in Thisted hangen. Niet omdat het zo’n aardig plaatsje is, maar omdat het weer een duidelijke terugslag heeft. Beetje somber, winderig en fris. Tegenover onze ligplaats is een fabriek die je hoort brommen. Gelukkig zijn er enkele goede restaurants en een top viswinkel!

De 22e knapt het weer aanmerkelijk op en ‘s middags leggen we de grote afstand (het zijn wel 4 mijl) naar Vilsund in een uurtje af. In Vilsund was altijd een belangrijke veerverbinding naar het eiland Mors op de doorgaande route van Hanstholm naar Kopenhagen. Hanstholm is een grote haven waar verbindingen met Noorwegen, de Faraør eilanden en zelfs IJsland zijn. Nu ligt er bij Vilsund een mooie segmenten boogbrug. We liggen nog geen kwartiertje in het leuke haventje vlak bij die brug, als er ineens een snel aanzwellend, oorverdovend lawaai opkomt. Zo erg en plotseling dat wij fysiek in elkaar krimpen. Het lijkt of de hele brug constructie boven op ons in elkaar stort. Nog nooit zoiets angstaanjagend meegemaakt! Langzaam sterft het geluid uit. Straaljagers op een paar honderd voet recht over! Later verteld een allochtoon dat de jets van een nabij gelegen basis de brug als oefendoel gebruiken. Zij zijn gewend aan het geluid en nemen het, vooral sinds de Russische invasie van Oekraïne voor lief.

Wij maken een prachtige fietstocht over noord Mors. Dat is een schitterend golvend landschap met steile kliffen, strandjes en mooi gekleurde landbouw percelen. De heuvels zijn eind-morenen uit de ijstijd.

De volgende ochtend om 8 uur verschijnt er een vrachtwagen met een motorboot erop. Hij stopt precies op de plek waar wij aan de kade liggen. De vrachtwagen heeft een eigen kraan waarmee kennelijk zijn vracht exact op onze Hendrik moet worden gedropt. Verontrust vraag ik of we moeten verhalen (“verhalen” is scheepsstaal voor “ de boot op een andere plek leggen”). Dit blijkt niet nodig: de kraan zwaait de boot over ons voordek en legt hem op het smalle plekje vóór ons in het water. Pff, als dat fout was gegaan…..

23/6. Haven uit en 3 kwartier later vast aan een boei voor de lunch. Overal in Denemarken liggen gele anker boeien met een oog bovenop waar je je boot aan mag vastleggen als alternatief voor ankeren. Makkelijk en altijd zeker liggen. We willen voor de nacht ook ankeren, maar de wind is opgestoken en dan lig je wel onrustig. We eindigen in een leuk klein haventje op het mini eilandje Jedingø, waar de locals ons het clubhuis in willen lokken. Er is een piepklein vissers museum: fascinerend om te zien hoe de mensen vroeger met primitieve middelen hun bestaan vorm gaven. Op weg naar Jedingø passeren we precies om 15.20 uur de west Kardinaal boei van Doverodde: het verste punt op de reis. Vanaf nu gaan we terug naar huis!