Brunsbüttel Cuxhaven Spiekeroog

16/8

Bij Brunsbüttel bevindt zich een grote zeesluis waarmee de plezierbootjes samen met de grote vaart geschut worden naar de Elbe.

Deze rivier kent een enorme tij stroom die elke 6 uur van richting veranderd. Tegen deze stroming (die wel 4 a 5 knopen is) invaren, heeft bitter weinig zin. Met de stroom mee wordt je met een supersonische snelheid de rivier afgesleurd. De kentering van die stroom zal rond 15.00 in de middag zijn. Om 13.30 gaan we naar de sluis en voegen ons bij tientallen andere jachtjes die rondjes draaien. Een aanlegplek is er niet. Het ene na het andere zeeschip krijgt voorrang en een uur later draaien we nog steeds. Inmiddels is de vloot jachtjes danig gegroeid en als er eindelijk groen licht komt wil iedereen als eerste naar binnen en het getier over voordringen neemt aanvang. Wij proberen het netjes te doen, maar we willen wel graag mee deze schutting mee en dat lukt.

We maken in de kolk vast een aan Nederlandse zeiler die witheet is, omdat hij door een landgenoot beschuldigd was van voordringen….

Hij bedaard slechts mondjesmaat.

Eenmaal buiten op de Elbe (die hier zo breed is dat je je op zee waant)begint die genoemde stroom aan ons te trekken, en op zeker moment maken we bijna 10 knopen waart over de grond. Dat is is onverwacht hard; we arriveren bijna 2 uur vóór de verwachting in Cuxhaven. Hier willen we diesel bunkeren; de tankstelle is bezet en er zijn 2 wachtenden voor ons. Terwijl we wachten stroomt de haven vol met bootjes en er is geen andere ligplaats voor ons meer over, dan een steiger waar “jollensteg” op staat. Daar mag je duidelijk niet liggen maar we doen het toch. De volgende ochtend als eerste naar de vriendelijke havenmeester, die geen probleem maakt, maar ons wel verzoekt vandaag een andere plaats te zoeken. Dat gaat makkelijk, want in de loop van de zeer vroege ochtend begint een deel van de vloot te vertrekken om die stroom weer mee te hebben.

We besluiten meteen een andere box op te zoeken, en bij het starten van de motor slaat het noodlot toe.Nou ja, noodlot is wel een groot woord. Het laadlampje van de motordynamo blijft op rood staan. Daar is dus de oorzaak van de zwakke lichtakku van voorheen! Nu is goede raad duur. We bellen de plaatselijke jachtwerf die meedeelt dat er voorlopig geen capaciteit is. Nu is het zo, dat een dieselmotor, als die eenmaal loopt geen elektriciteit nodig heeft. Maar de open zee op terwijl de accu’s niet worden geladen is niet zo aantrekkelijk. We nemen contact op met het technisch wal team (Hans Dragt in Woudsend) en die meent, dat als we niet de hele dag koffie zetten, we het wel kunnen doen. Vooruit dan maar, maar echt gerust ben ik niet.

18/8

De kentering van het tij bij Cuxhaven is rond 03.30 in de nacht. Dan is het nog aardedonker. Schipper is geen held in t donker! We staan om 5 uur op, en vertrekken om 06.00 uur. Bij het starten van de motor valt me op dat de toerenteller ook niet werkt. Dat is logisch, want die krijgt spanning van de dynamo. Dat is wel heel lastig want dan weet je niet hoeveel toeren de motor draait. Normaal kan je dat nog wel relateren aan de bootssnelheid, maar bij deze stroming is er geen relatie. Dan maar op het gehoor. Het schemert nog en de navigatie verlichting gaat aan. Ik had eerder al vastgesteld dat Toffy, onze bijboot, in de Davids precies voor het hek licht hangt. We improviseren een noodlicht door een zaklantaarn met tape op het achterdek te plakken. Het werkt voortreffelijk. We draaien de rivier op en worden meteen gepakt door die enorme eb stroom. We vliegen het zeegat uit en maken prima voortgang. Er is wel een onprettige kruiszee. We zijn, zeker bij zeetochten, erg aangewezen op de electronische navigatie die ongeveer net zo werkt als de TomTom in je auto. Hendrik heeft een fantastische plotter, waar je een route in kunt uitzetten, die de autopilot dan automatisch uitvoert. Je weet altijd precies waar je bent en waar je heengaat. Maar die plotter heeft wel stroom nodig!

Ik ben als de dood dat de accu halverwege de geest geeft en schakel de ene na de andere stroomverbruiker uit. Eerst de koelkast, daarna de stabilisatoren. Dat is echt niet fijn! Even later realiseer ik me, dat de vinnen hun energie niet uit stroom krijgen, maar met een V-snaar van de motor!! Ze gaan weer aan, en vanaf dat moment hebben we een super overtocht naar het mooiste Duitse Waddeneiland: Spiekeroog. We arriveren daar rond hoogwater om 14.00 uur. 8 uur gevaren vandaag en geen stroom issue!